ترامپ و تهدید به تصاحب بگرام، موقف مبهم طالبان ‏و رفــتـار نا مناسـب با حــزب اسـلامی افـغـانستان!!!

ترامپ و تهدید به تصاحب بگرام، موقف مبهم طالبان

‏و رفــتـار نا مناسـب با حــزب اسـلامی افـغـانستان!!!

‏

نویسنده: مولوی عبدالله سلیم - قسمت: چهـارم

ترجمه: مسجدی

قرآن کریم در بیان صفات مؤمنان، این ویژگی را نیز از خصال آنان برمی‌شمارد که نه ستم می‌کنند و نه ستم را می‌پذیرند؛ و اگر مورد ستم قرار گیرند، انتقام می‌ستانند. یکی از ویژگی‌های شاعرِ مؤمن آن است که شعر او در خدمت دفاع از مظلوم و انتقام از ظالم قرار دارد. خداوند متعال می‌فرماید:

…  وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ (شعراء: ۲۲۷)

و پس از آنکه ظلم بر ایشان روا شد، انتقام گرفتند؛ و آنان که ستم کردند، به زودی خواهند دانست که در کدام ورطه فرو خواهند غلتید.

قرآن کریم در این آیهٔ مبارکه، آن دسته از شاعران را می‌ستاید که یکی از اوصافشان این است که شاعران مجاهد و مبارز باشند؛ از مظلومان دفاع کنند، برای انتقام از ظالمان کمر ببندند، و با اشعار انقلابی و ستم‌ستیز خود، بر سر دشمنان ضربات کوبنده و مرگبار فرود آورند؛ مردم را به قیام در برابر ظلم فراخوانند و درد و رنج مظلومان را در آیینهٔ سخن بازتاب دهند.

متأسفانه در همین دوران اقتدار طالبان، چنین شاعر نامدار و محبوب مردم، مرحوم مطیع‌الله تراب، تهدید شد و از خوانش اشعار انقلابی‌اش در محافل بازداشت گردید. سپس در شفاخانه به‌گونه‌ای مرموز مسموم شد. او پیش از وفات خود گفته بود: «به شفاخانه رفتم، چیزی خوردم؛ هنگامی که به خانه بازگشتم، حالم وخیم شد.»

مجاهدین حزب اسلامی به ملت خود اطمینان می‌دهند که همواره در کنار آنان خواهند بود و از حقوقشان در برابر هر متجاوز و ستمگر دفاع خواهند کرد. آنان، همانند گذشته، از حریم و ارزش‌های مقدس اسلام با عزم راسخ پاسداری خواهند نمود؛ چنان‌که در پنج دههٔ گذشته، در برابر هر نیروی جابر و متجاوز، چه داخلی و چه خارجی، ایستاده‌اند.

گروهی که از عناصر پراکنده و آمیخته تشکیل یافته است، دروازه‌های گوناگون را کوبیده‌اند و سرانجام با آخرین دسته پیوسته‌اند؛ پیش از این با گروه‌هایی در ارتباط بودند که در خدمت امریکا قرار داشتند؛ همراه با نیروهای امریکایی به کابل آمدند و با آنان دوباره خارج شدند. اکنون پناهگاهشان در اروپا و امریکا است و چشم‌به‌راه بازگشت دوباره در همراهی سربازان امریکایی‌اند. اگر بازگردند، بی‌تردید با همان سرنوشت پیشین روبه‌رو خواهند شد: شماری خواهند گریخت، برخی تسلیم خواهند شد و گروهی دیگر به کوه‌ها پناه خواهند برد.

آقایان! ای فریفتگان و سرمستان قدرت! روزهایی را به یاد آورید که پیش از تجاوز امریکا در سال ۲۰۰۱، بارها از کندز، کابل، غزنی، قندهار و هلمند با حکمتیار صاحب تماس می‌گرفتید؛ کسانی که با اصرار و تکرار از او می‌خواستند تا به وطن بازگردد و مجاهدین را برای مقابله با تجاوز احتمالی آماده و منظم سازد. برخی از آن چهره‌ها هنوز زنده‌اند و بر کرسی‌های اقتدار تکیه زده‌اند.

او آمد و جهاد را علیه امریکا اعلان کرد، و خداوند، پس از شکست شوروی، افتخار آغاز جهاد علیه امریکا را نیز نصیب او ساخت. اکنون شما بگویید: کدام‌یک از شما مقاومت کرد؟ در کجا و تا چه اندازه؟ و چند تن از شما گریختند یا تسلیم شدند؟

من از هوش مصنوعی ChatGPT پرسیدم: راکت‌ها در طیارات بدون سرنشین چه زمانی نصب شدند و در کدام کشور برای نخستین‌بار مورد استفاده قرار گرفتند؟ پاسخ چنین بود: در سال ۲۰۰۱ میلادی راکت‌ها در طیارات بدون سرنشین تعبیه شدند و نخستین‌بار در افغانستان مورد استفاده قرار گرفتند. من خبر دو حملهٔ راکتی را دریافت کرده‌ام: یکی در برابر منزل ملا محمد عمر در قندهار و دیگری در شیگل بر کاروان حکمتیار.

آنان که در جهاد علیه قوای شوروی نه خود حضور داشتند و نه تحریکشان، و در جهاد علیه امریکا حتی مردم ولسوالی‌شان نیز آنان را نمی‌شناختند، امروز برای حفظ خویش سپاه بزرگ قبیله‌ای گرد آورده‌اند و اقامتگاهشان در پس حصارهای چندین‌لایه پنهان است. اما آنان که هم در برابر شوروی جنگیده‌اند و هم در برابر امریکا، نامشان در فهرست‌های سیاه هر دو قدرت درج است. دیگران افغانستان را به امریکا تسلیم کردند و گریختند، ولی آنان جهاد علیه امریکا را آغاز کردند. شما بر همین قهرمانان رشک و کینه می‌ورزید؛ خانه‌هایشان را تلاشی می‌کنید و از هیچ اقدام پست و خوارکننده برای تحقیر و آزارشان دریغ نمی‌نمایید.

در آغاز تجاوز قبلی امریکایی‌ها، تمام جنگجویان شما که به شمال اعزام شده بودند، یا تسلیم دشمن شدند و همه کشته شدند، یا به صفوف حزب اسلامی پیوستند و از مرگ نجات یافتند. در میان نجات‌یافتگان، یکی از قوماندانان نامدار شما نیز بود که در میان طالبان کنونی نظیری ندارد. او همراه با یارانش در بلخ به یکی از فرماندهان شناخته‌شدهٔ حزب اسلامی، امیرجان، پناه برد. چندین‌بار از خانه و تلفن او با حکمتیار صاحب تماس گرفت و خواست تا برای بیرون‌بردن فوری و امن آنان از منطقه به مجاهدین دستور دهد. خواهش او برآورده شد؛ آنان بی‌گزند بیرون شدند و با تمام دوستان خود سالم به قندهار رسیدند. متأسفانه همان قوماندان در گفت‌وگویی با بی‌بی‌سی دربارهٔ حکمتیار صاحب سخنان زشت و ناپسندی گفت که مجاهدان حزب اسلامی هرگز فراموش نخواهند کرد. اما هنگامی که وی در پی یک توطئهٔ خائنانه به شهادت رسید، حکمتیار صاحب برای برادر و خانواده‌اش پیام تسلیت فرستاد.

مجاهدین حزب اسلامی از آغاز پیدایش طالبان تا امروز، نیکی‌های فراوان در حق آنان کرده‌اند؛ اما پاسخ همهٔ آن نیکی‌ها از سوی طالبان، رفتاری بود همانند قضیهٔ خانهٔ دارالامان: غیر اخلاقی، خلاف اسلام، مروّت و مردانگی.