نخست وزیرسودان: اردوی این کشور قوی است وهیچ استعمارگری را دراین کشور نمی‌پذیرد.

نخست وزیرسودان: اردوی این کشور قوی است وهیچ استعمارگری را دراین کشور نمی‌پذیرد.

كامل ادريس، نخست‌وزیر سودان در گفتگویی با شبکۀ الجزیره، بیان کرد که اردوی این کشور قوی است و هیچ استعمارگری را در اراضی این کشور نمی‌پذیرد.

به گزارش بریانیوز(۱۷عقرب/لړم)؛ به نقل از الجزیره، كامل ادريس، نخست‌وزیر سودان در گفتگویی با این شبکه، بیان کرد که اردوی این کشور قوی است و هیچ استعمارگری را در اراضی این کشور نمی‌پذیرد.

نخست وزیر سودان ضمن تاکید بر جنایات شبه نظامیان واکنش سریع در الفاشر، از منطقه و جهان درخواست کرد به موجودیت این شبه نظامیان پایان دهند و تاکید کرد در غیر این صورت جنگ به کشورهای همسایه کشیده خواهد شد.

ادریس گفته است که کنترل الفاشر نیاز به مشروعیت دارد و شبه نظامیان تحت سرکردگی جنرال محمد حمدان دقلو هیچ مشروعیت ملی یا بین‌المللی ندارند.

وی افزوده است که نیروهای واکنش سریع قادر به حکومت نیستند؛ آنها کودکان و زنان را با خونسردی تمام می‌کُشند.

نخست‌وزیر سودان تصریح کرده است که کنترل الفاشر توسط نیروهای واکنش سریع در بحبوبۀ کشتارهایی که آنها مرتکب می‌شوند، بی‌معنی است، این شبه نظامیان شورشی باید به عنوان گروه‌های تروریستی معرفی شوند، زیرا خطر آنها فقط به سودان محدود نمی‌شود.

ادریس با تاکید بر اینکه تلاش‌های شبه‌نظامیان برای ایجاد یک کشور جداگانه و مستقل غیرقابل تحقق است، گفته است که عقب‌نشینی اردوی سودان به رهبری عبدالفتاح برهان به دلایل تاکتیکی قبلاً هم اتفاق افتاده است و بعداً توانست کنترل را دوباره به دست بگیرد لذا اردو این کشور الفاشر و همه مناطق دارفور را آزاد خواهد کرد.

نخست وزیر سودان گفته است که سفر به واشنگتن در چارچوب روابط دوجانبه و رایزنی در مورد مسائل محلی و بین‌المللی انجام می‌شود و شورای دفاع و امنیت سودان از همه ابتکارات برای حل و فصل اوضاع به بالخصوص ابتکار امریکا استقبال کرد، اما شبه نظامیان قطعنامه‌های بین‌المللی را نادیده گرفته‌اند.

ادریس گفته است، ما طرفدار صلح هستیم، اما این صلح به قیمت زیر پا گذاشتن اصول ملی ما نخواهد شد.

وی گفت: جنگ بر ما تحمیل شد و پیام ما به منطقه و جهان این است که به موجودیت این شبه نظامیان پایان دهند زیرا خطر آنها رو به افزایش است و اگر جلوی آنها گرفته نشود، جنگ به کشورهای همسایه سرایت خواهد کرد.

ادریس در پایان عنوان کرد که در سودان قحطی وجود ندارد و دولت در تلاش برای تضمین امنیت غذایی است.

این درحالیست که سازمان عفو بین‌الملل با صدور بیانیۀ هشدار داد که سودان در حال تجربه بزرگ‌ترین بحران انسانی جهان است و بیش از ۱۴ میلیون کودک این کشور برای زنده ماندن نیازمند کمک‌های فوری بشردوستانه هستند.

به گزارش بریانیوز(۱۷عقرب/لړم)؛ ؛ به نقل از الجزیره؛ سازمان عفو بین‌الملل در بیانیۀ تحولات اخیر سودان را «چنان وحشتناک گفت که توصیف آن با کلمات دشوار است» دانست.

این سازمان تأکید کرده است که ده‌ها هزار غیرنظامی تاکنون کشته شده، بیش از ۱۲ میلیون نفر مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند و بیش از ۱۴ میلیون کودک برای زنده ماندن نیازمند کمک‌های فوری بشردوستانه هستند.

در بیانیۀ عفو بین‌الملل آمده است: «نیروهای واکنش سریع در حال انجام عملیات کشتار خانه به خانه و سایر حملات خشونت‌آمیز هستند»

سازمان‌های بشردوستانه هشدار داده‌اند که در صورت ادامۀ درگیری‌ها و عدم ارسال کمک‌های فوری، وضعیت انسانی در سودان ممکن است به بحرانی فراتر از آنچه تاکنون دیده شده است، تبدیل شود.

اما به باورآگاهان امور، بجز سوریه، که پیش از سقوط رژیم مستبد خاندان اسد در دالان جنگ داخلی و کشت و کشتار فرو رفت، در کشورهای دیگر چون لیبی و سودان پس از زوال دولت مرکزی و سقوط دولت های آن، چنان موجِ گسترده خون‌ریزی و هرج ‌و مرج به راه افتاد که مردم اکنون آرزوی بازگشت به روزگار قذافی و عمرالبشیر را دارند.

در این میان، اما رد پای امارات متحدۀ عربی در بسیاری از بحران‌های عربی، آشکار و دردناک است؛ کشوری که در سایۀ مدیریت اقتصادی مؤفق، درون مرزهایش رفاه و آسایش خیره‌کنندۀ ساخته، اما در سیاست خارجی خویش، رفتاری استعماری و مداخله‌گر دارد و به نوعی دچار «سندرم ثروت» شده است؛ مرضی که عقل سیاسی را در شکوه سرمایه به بند می‌کشد.

بی‌توجهی جهان به این خوی استعماری و استثماری امارات، دو دلیل عمده دارد:

نخست آن‌ که سیاست منطقۀ و عاملیت ابوظبی در امتداد نظم بین‌الملل و در چارچوب قواعد متعارف آن حرکت می‌کند و با منافع واشنگتن و تل‌آویو در خاورمیانه و شمال آفریقا هم‌سویی قابل توجهی دارد؛ تا آن‌جا که امارات، در میان کشورهای عربی، نزدیک‌ترین پیوند را با رژیم اسرائیل برقرار کرده است.

این رویکرد امارات در واقع هم‌راستای دکترین امنیتی رژیم اسرائیل نیزدر منطقه هست که مبتنی بر تضعیف و فروپاشی کنترل شده قدرت‌های پیرامونی می باشد.

سودان، به‌ دلیل موقعیت ژئو‌استراتژیک و ژئوپلیتیک خود در شمال آفریقا، در کانون این اهتمام رژیم اسرائیل ومتحدین منطقۀ آن جای دارد.

دومین عامل چشم‌پوشی جهانی از رفتار ابوظبی، ثروت قدرت‌ساز و شبکۀ منافع درهم‌تنیده‌ی آن با شرق و غرب است؛ پیوندهایی که سپری بازدارنده در برابر هر انتقاد یا فشار سیاسی‌ ساخته‌اند.

نمونۀ‌ آشکار این وابستگی منافع، مصر است؛ کشوری با قوی‌ترین اردوی عربی که هرچند از دولت رسمی سودان حمایت می‌کند و با حمیدتی مخالف است، اما فقر و نیاز مالی‌اش به سرمایۀ‌ امارات، باعث شده است که از کوچک‌ترین انتقاد اعلامی هم پرهیز کند.